Ιδιοκτήτης Σάρκας [28/04/2014]

Στην καρδιά της νύχτας.
Μια γωνία ξαγρυπνά το σώμα.
Κουράζει το μυαλό.
Και λαχανιάζει την καρδιά.
Είναι η απουσία ή η απώλεια.
Είναι τα χέρια που δε διπλώθηκαν γύρω από το λαιμό.
Να πνίξουν τους καημούς και τους λυγμούς.
Αναφιλητά να αφεθούν στον άνεμο.
Να τα κάψει η φλόγα του κεριού μου.

Αυτές τις ώρες ζητάμε ένα τσιγάρο κι ένα πνιγμό.
Ένα τσιγάρο να μοιραστούμε.
Δύο χέρια να επιβεβαιώσουν ότι ανήκουμε.
Η σάρκα δεν ξέρει φιλοσοφία και μαθηματικά.
Μόνο ιστορία.
Απαιτεί να γνωρίζει τον τύραννο και αφέντη της.

Να μην σαπίζει άλλο μόνη.
Βουτηγμένη σε αίμα, δάκρυ και τοξικό υγρό.
Να πλένεται από φιλιά.
Να στεγνώνει από ανάσες.
Να μην τυλίγεται από ύφασμα, μα από χέρια γυμνά.

Είναι ο προορισμός της.
Να ανήκει.