Φωνή Α [28/05/2014]

Εγώ που δεν έχω τίποτα να θρηνήσω.
Καμιά πληγή να επουλώσω.
Κανένα παράπονο να πω.
Καμιά ιδέα να λάμψει.
Κανένα παραμύθι φανταστικό.
Καμιά ζωή ανεκτίμητη.
Κανένα φιλί να με μέθυσε.
Εγώ μπορώ να ζω λεύτερη.

Μόνο μερικές φορές.
Έρχεται από μακριά μια μελωδία.
Λιώνει την ψυχή μου.
Γκρεμίζει το κάστρο μου.
Υπαγορεύει τις λέξεις και τις πράξεις μου.
Για λίγο μόνο.

Είναι μια φωνή ανύπαρκτή.
Φανταστική σαν εκείνες της Ιωάννας.
Μπορεί και να υπάρχει.
Με κάποιο τρόπο.
Μα του μαθαίνω από τώρα να παύει.
Μην κλαίς και μη γελάς.
Όπως λέει κι ο ποιητής.
Είναι νωρίς στον κόσμο αυτό.
Για να 'ρθεις.