Οι οργασμοί μας - Χωρίς δεινά! (Άρθρο & Εικονογράφηση για το Womanlandia) [29/11/2021]

 

Σκουντάει και ενοχλεί την κοινωνική μας φύση το γεγονός πως ο οργασμός είναι κάτι τόσο προσωπικό. Όμως κάθε τι απόλυτα προσωπικό είναι άκρως πολιτικό και άρα κοινωνικό ζήτημα. Δεν είναι ζήτημα των δυο, τριών ή όσων μετέχουν σε μια ερωτική πράξη, ούτε είναι ζήτημα ερώτων. Είναι κάτι που αφορά τη μονάδα και άρα τον καθένα ξεχωριστά και προσωπικά. Ως εκ τούτου δεν αποτελεί ιδιαίτερη έκπληξη πως κάτι τόσο ατομικό χρησιμοποιήθηκε άλλοτε ως όπλο και άλλοτε ως εργαλείο στα χέρια μιας προπαγάνδας ορισμένης από τους λίγους. Δεν αποτελεί έκπληξη στη σημερινή γυναίκα πως ένα σύστημα ολότελα χτισμένο από άνδρες την αποκαλεί πόρνη επειδή τολμά να ζητά ή να προσφέρει στον εαυτό της το αναφαίρετο δικαίωμα της στην απόλαυση. Και για να το χοντρύνω «πως τολμάτε να κατακρίνεται στο φύλλο που γέννησε την απόλαυση, που είναι το ίδιο ο απόλυτος ορισμός της απόλαυσης να μην απολαμβάνει;»

Με πονάει βαθιά και προσωπικά πολύ σαν υποθέτω πως έφυγαν γενιές γυναικών διωκόμενες για την απόλαυση που προσέφεραν στους εαυτούς τους ή υποταγμένες στην ενοχή και αρνούμενες κάθε απόλαυση από τους εαυτούς τους. Ποιος αποφασίζει τη δυστυχία και την ευτυχία μας; Ποιος υμνεί το γυναικείο σώμα ατάραχο σε πίνακες που κρεμάει στο σαλόνι του και του αρνείται τη ζωή; Ωραίο για χρόνια ήταν μόνο το ακίνητο, το άψυχο, το άτολμο, το στερημένο γυναικείο σώμα και πνεύμα. Ο οργασμός είναι ένα από τα πολλά, είναι το σημείο που ξεφτιλίζεται πλήρως η συζήτηση για τα δικαιώματα της γυναίκας και φανερώνει ευθαρσώς πόσο λάθος νοοτροπία κουβαλάμε και πόσο άδικα κατανεμημένη είναι όλη μας η ζωή. Η τολμούσα καταδικάστηκε. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο το αγόρι έχει δικαίωμα στην κάβλα και τον αυνανισμό και μπορεί να μιλήσει για αυτό, οι γονείς του το φροντίζουν και του στέκονται σε αυτό, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο η γυναίκα δεν επιτρέπεται να το κάνει αυτό, πόσο μάλλον να το συζητήσει κιόλας ή να φροντιστεί σε αυτό στα πρώτα της βήματα.

Λίγο πριν το διαχωρισμό όμως, μεταξύ γυναικείου και ανδρικού οργασμού, επιτρέψτε μου να σας πω ότι σεξ κάνουμε για τον εαυτό μας και μόνο. Ο οργασμός είναι μια άκρως εγωιστική στιγμή, μας αφορά η απόλαυση μας περισσότερο από της/του παρτενέρ μας. Κι αλίμονο αν ήταν αλλιώς! Αν εμείς δεν θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας πως είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε ότι θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον άλλον; Καθόλου η ενέργεια, οι όρκοι μας και η ατμόσφαιρα δε θα τον ευχαριστήσουν ακόμα κι αν όλα ολοκληρωθούν σωστά. Ο οργασμός μου με αφορά προσωπικά και μόνο έτσι με αφορά και ο οργασμός σου, της, του, των.

Ο οργασμός μας δεν αφορά την τεκνοποίηση. Κι όμως αν και εμείς είμαστε ο επόμενος σταθμός του παράγωγου μιας τέτοιας πράξης μας καταδικάζουν να μην την απολαύσουμε σε όλο της το εύρος αλλά να γίνουμε ένα χρηστικό αντικείμενο ως υποχρέωση αλλά και ως επιβράβευση. Δηλαδή απαγορεύεται να το χαρούμε αλλά επιβάλλεται να νιώσουμε την τιμή της μητρότητας περισσότερο πολλές φορές κι από εκείνον που χάρηκε τη στιγμή και αν θέλει θα επιλέξει και την τιμή της πατρότητας. Ο οργασμός μας δεν αφορά την ηθική επιβράβευση του ή της παρτενέρ μας. Ο οργασμός μας είναι απλά ο οργασμός μας και δεν αποτελεί όπλο ή εργαλείο. Ευχή ή κατάρα. Το πόσα πολλά ή λίγα σημαίνει, είναι μόνο για εμάς. Εσύ ή εσείς δεν έχετε λόγο και κρίση πάνω σε αυτό. Δεν είναι θέμα προς ανάλυση, εξήγηση, κριτική ή τοποθέτηση.

Μια από τις σημαντικότερες συνδέσεις, ένας από τους πιο μεγαλειώδεις συμβολισμούς του οργασμού είναι με το θάνατο. Είναι μια από τις ελάχιστες οριζόντιες στιγμές (την ονομάζω οριζόντια γιατί ο καθένας μπορεί να τη γευτεί) που γινόμαστε μυθικοί φοίνικες και ξεγελάμε το θάνατο έστω και για ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ο κάθε οργασμός μας είναι ένας μικρός όλεθρος και μια στιγμή νίκης απέναντι στη θνητότητά μας. Είναι όλα εκείνα που τον συντροφεύουν και τον δαιμονοποιούν ταυτόχρονα. Ίσως αυτή η παραπάνω παραδοχή να σας κάνει λίγο πιο ξεκάθαρο γιατί ο γυναικείος οργασμός δαιμονοποιείται τόσους αιώνες.

Υπήρξαν χρόνια πολλά και σκοτεινά που οι γυναίκες που ήξεραν πως να απολαύσουν ή ακόμα και να προκαλέσουν τον οργασμό τους θεωρούνταν μάγισσες, πόρνες, ανήθικες, τρομακτικές, ερωμένες του σατανά και τελικά ήταν εκείνες που περήφανα σήμερα όλες εμείς θέλουμε να λέμε προγόνισσες μας. Η δαιμονοποίηση και μη αποδοχή του γυναικείου οργασμού ήταν το όπλο ενός ολόκληρου συστήματος – σαφώς με λαμπρές εξαιρέσεις – όπως κάθε κανόνας, που προφανώς είχε μέγα συμφέρον από τη δυστυχία του άλλου ανθρώπου, της γυναίκας. Το φύλλο που δοξάστηκε γιατί κουβαλά τη ζωή μέσα του, απαγορεύεται να μάθει για την απόλαυση, να τη βιώσει και να νιώσει και καλά με αυτή. Κι αν νιώσει μπορεί να χαρακτηριστεί εξώλης και προώλης και να μην είναι «ικανή» να φέρει μια ζωή στον κόσμο. Αντιλαμβάνεστε την παράνοια; Κάποιοι θα πουν «οι καιροί αλλάζουν», ανταπαντώ «ευτυχώς». ΟΜΩΣ θέλει τεράστιο και καθημερινό κόπο να αλλάξεις μια τόσο καλά ριζωμένη νοοτροπία.

Δεν ισχυρίζομαι πως είμαστε το δυνατό φύλλο, με την καμία όμως δεν είμαστε το αδύναμο φύλλο. Είμαστε εκείνο το φύλλο που η φύση επέλεξε να κάνει ιερό και να φιλοξενεί μέσα του τη νέα ζωή, γιατί αντέχει χρόνια και χρόνια ενοχών, προσβολών, γιατί ακόμα και τόσα χρόνια μετά τα δικαιώματα του είναι υπό αμφισβήτηση, η απόλαυση του θέμα debate και οι οργασμοί του προϊόν σοκ για γενιές ολόκληρες.

Οι οργασμοί μας είναι η στιγμή που ορκιζόμαστε πως θα μάθουμε στις κόρες μας να ευχαριστιούνται, να υπάρχουν ισόποσα και ισότιμα, να αυτονομούνται και να λατρεύουν τη φύση τους όχι μόνο ως δοχεία κι άλλων δυστυχισμένων γενεών αλλά ως σημείο αναφοράς της δικής τους αποστολής και πορείας μέσα στη ζωή. Ο γυναικείος οργασμός, ο οργασμός μας δεν είναι «κάτι». Είναι ένας ακόμα τρόπος, ένα ακόμα μέσο, μια ακόμα στιγμή να αντιληφθούμε το μεγαλείο της φύσης μας και της φύσης εν γένει και να νιώσουμε μέρος ενός όλου που κάθε αναστεναγμός έχει βάρος ιερό, όγκο ενέργειας μεγαλειώδους και συμπληρώνει τον εντελώς αυθαίρετο όρο της Ομορφιάς. Ο γυναικείος οργασμός δεν είναι σπάνιο φαινόμενο ή ασθένεια, είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε γυναίκας προς τον εαυτό της και κάθε μάνας προς τις κόρες της και κάθε κόρης προς της εγγονές της και κάθε φίλης προς τις αδερφές της.

Μαρία Μυλωνά aka Rima Lyma