Μυστήριο Δείπνο [31/03/2015]

Τις περιβόητες νύχτες μας.
Τις μοναχικές μας.
Κείνες που μοιραστήκαμε είτε με ξένους, είτε με τρόπους μπάσταρδους.
Τις είπαμε ξενύχτια.
Ξένοι εμείς, ξένοι και οι άλλοι,
ξένοι και οι τρόποι που 'ρθαμε κοντά.
Κοντά σαν λέω, εννοώ κάτσαμε δίπλα, δίπλα.
Δεν ξεδιπλώσαμε όμως ούτε μια σπιθαμή μας.
Τις κρατήσαμε όλες βαθιά κρυμμένες.
Οι ξένοι ήταν όντως ξένοι,
ποτέ δε ρώτησαν,
ποτέ δε ρωτήσαμε κι εμείς.
Εκείνες τις νύχτες τραγουδήσαμε μόνοι,
για τις δικές μας μοναξιές,
μοναχικούς σκοπούς,
με ομαδικό ρυθμό.
Ούτε λίγο δεν τραβήχτηκε ούτε σκίστηκε η σάρκα μας,
ούτε λίγο δεν ξεφύγαμε απ' το εγώ μας μήπως δούμε το εμείς μας.
Τέτοιες νύχτες δεν αρκεί μια αγκαλιά ή δυο χέρια,
πρέπει να με γδάρεις και να με κόψεις κομμάτια,
μπας και με φάμε για βραδινό.