Σιωπή [09/11/2015]

Είπες κάτι κι άλλαξες.

Κι έμεινα να ξεβάφω τις εικόνες.

Ήξερα πως δεν είπες αυτό.

Μα δεν είπες και κάτι άλλο.

Κι εκεί που το ξανασκεφτόμουν.

Να, πάλι μπρος μου η εικόνα του σώματος σου.

Γυμνό, ταραγμένο, ασταθές, τρεμάμενο.

Δυο, τρία στρώματα κάτω από την επιφάνεια.

Υπήρχε μια βεβαιότητα, μια συγκίνηση και ένας αναστεναγμός.

Κάτι ρίγη μου καβάλησαν το σβέρκο.

Κύλησε ο νους πιο πίσω στο χρόνο.

Τότε που δάκρυζε το σώμα σου στα χέρια μου.

Τότε που έμοιαζε η καρδιά σου, να έχει σταθεί στη γωνία.

Να με κοιτάζει θολωμένη.

Να μην έχω απαντήσεις στο διχασμό.

Το στήθος σου πιο ανάλαφρο πια.

Μιας και η καρδιά είχε φυλαχτεί.

Το φίλησα.

Ίσως και να το προσκύνησα.

Πήγα λίγο πιο πριν ή λίγο πιο μετά τη σκέψη.

Σιωπή.