ποτε [20/01/2015]

Είναι εκείνα τα λεπτά.
Έχουν άρωμα. Το δικό σου άρωμα.
Είσαι μουσική.
Αργή και θλιμμένη που αγριεύει κι αμύνεται.
Είσαι ποίημα.
Που όμορφες λέξεις μπαίνουν στη σειρά.
Στήνουν έναν χορό από μόνες τους.
Και σε δοξάζουν.
Θυμωμένες γραμμένες κάποιου πίνακα.
Με χρώματα της ανατολής.
Κρασί που μεθάει τρελαμένα μυαλά.
'Η απαλύνει την οργή και εντίνει τις αισθήσεις.
Έχουν φαντασία οι ποιητές και οι τεχνήτες.
Σε πλάθουν μέσα στο μυαλό μου.
Σαν άγγιγμα χειλιών ή ρίγη συγκίνησης.
Δε μου φτάνουν ποτέ οι λέξεις.
Που θα μπουν ολόκληρες μέσα σου.
Θα σε κάνουν να ζεσταίνεσαι σε κρύα κρεβάτια.
Να στενάζεις με κοφτές αναπνοές.
Σαν κάποιος άνεμος να έπεσε πάνω σου.

Θα τελειώσουν όλα εκείνα
και δε θα προλάβω έστω να υποδυθώ
τις λέξεις ή τον άνεμο.