12 June 2016

Όταν στερεύει ο αέρας μας.
Όταν πνίγονται τα δάκρυα στο φάρυγγα.
Όταν απαιτούμε οι ποιητές μας,
να γράφουν λέξεις πιο έντονες.
Όταν πίνουμε τόσο λίγο.
Το σώμα μουδιάζει τόσο πολύ.
Όταν το "σ' αγαπώ",
έγινε "φακές".
Και οι "φακές", "σ' αγαπώ".
Ένα ξέρω.
Σου μοιαζαν πάντα ευτυχισμένοι, οι μικροί.
Κείνοι οι τιποτένιοι που θέλησες να αλλάξεις.
Μην αυταπατάσαι αγάπη μου.
Μόνο ως δυο και χίλιοι.
Μόνο έτσι θα πετάξουμε τα δεσμά τους.
Όταν τρως φακές βάζε στοίχημα να μην τους μοιάσεις.