Είσαι Ήμουνα [03/03/2024]

Θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά,
με πόση ζήλεια μελετούσαμε
τα ξενύχτια των μεγάλων.

Θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά,
πως ζαχαρώναμε τα ποτήρια με το οινόπνευμα
γυάλιζαν τα μάτια, λες κι είχαμε ήδη πιει.

Θυμάμαι όταν η μαμά καλωσόριζε τον μπαμπά,
τι τσαχπινιές προβάραμε στον καθρέφτη
για να είμαστε έτοιμοι για τα ενήλικα ανταμώματα μας.

Θυμάμαι όμως κιόλας
που ποτέ δεν υπολογίσαμε άλλο από κείνο που βλέπαμε.

Θυμάμαι που εκείνη η ηλικία
μας επέτρεπε να μην συνυπολογίζουμε
μυαλό και καρδιά ως ίσα.

Θυμάμαι που έλεγα έτσι θα γίνω κι εγώ.

Και τώρα ξενυχτώ αγρίμι.

Και τώρα πίνω με θολωμένα ημίτυφλα μάτια γριάς.

Και τώρα αποχαιρετώ μόνο, σα να τελείωσαν όλα τα ανταμώματα.

Και τώρα η ηλικία μου χωράει πολύ μυαλό και πολύ καρδιά.

Και τώρα λέω τα λόγια της Βάσως μου.

Εκεί που είσαι ήμουνα, κι εδώ που είμαι - μακάρι - να 'ρθεις.