Άθληση Βασανιστική [27/06/2015]

 

Ξεκινάω να πιάσω χαρτί και μολύβι.

Μήπως τάχα βγει όλο αυτό.

Πολλές φορές θυμάμαι εκτόνωσα αισθήματα που άγαρμπα φώλιασαν μέσα μου.

Άλλες φορές πάλι βάφτισα το αίμα στο οινόπνευμα.

Και κάτι λίγες φορές το συναίσθημα πήρε τη μορφή στην ύλη που ήθελε, στο σώμα που έψαχνε.

Πιάνω να γράψω και πονάνε τα άκρα μου.

Δε μπορώ να τιθασεύσω τις εικόνες και τις λέξεις.

Γίνομαι κακή και άδικη. Κι ας μη το ξέρεις.

Και δε μπορώ ούτε να σου θυμώσω.

Είσαι εδώ όπως μπορείς. Συνέχεια.

Δε μπορώ να σε μισήσω και να σε εκδικηθώ.

Μόνο μια επικίνδυνη ασφάλεια φαντάζομαι.

Και την ίδια στιγμή να με επαινώ που σε ζήτησα εδώ.

Και οι νύχτες είναι πιο βάσανο.

Και τα καλοκαίρια και οι αργίες.

Έρχεσαι με όνειρα και εικόνες φωτεινές.

Γεμίζει το μυαλό "θέλω".

Η σάρκα απαιτεί.

Κι ο φόβος αρρωσταίνει.

"Φόβος για όλα από δω και πέρα" που λέει και η ποιήτρια.

Μη φοβηθείς, μη βαρεθείς, μη φύγεις.

Μη δε δειλιάσω, μη βαρεθώ, μη σ' αφήσω.

Κι ύστερα σε μια στιγμή καθαρή.

Τούτο το πήγαινε και το έλα.

Τούτη η μάχη.

Ξέρεις.

Ξέρω.

Είναι τερέν εραστών.