Κουμπιά [02/10/2015]

Δεν ξέρεις.
Πριν ξεκινήσεις.
Πως διχοτομείσαι.
Πως σπας και κολλάς και είσαι όλα αυτά εσύ.
Δε θες.
Να μάθεις.
Αφότου βιώσεις.
Πως αποτελείσαι από τόσα που ζητούν αγκαλιά.
Δεν έχεις.
Παρά ένα σώμα να κουμαντάρεις.
Να το μανουβράρεις με τον άνεμο και να το πας σε άλλη ρότα.
Δε χώρεσες ποτέ.
Δε ζύγισες ποτέ.
Μόνο περπάτησες, μη κοιτώντας κάτω.
Κι ήταν οι πέτρες άλλοτε σταθερές,
άλλο σε νερά βυθίζονταν με κάθε πάτημα,
κι άλλοτε κουμπιά.