Άλλα αντί άλλων [03/12/2015]

Υπάρχει κάπου ένα συναίσθημα.
Κάτι σαν έρωτας.
Που δεν καβατζώθηκε ποτέ.
Μπήκε μπρος ο κυνισμός.
Τείχος αήττητο και το 'σωσε το παιχνίδι.
Είπε "όλα φίλε τα ξεπερνάς".
Και το συναίσθημα εκείνο το μικρό.
Κρύφτηκε και ηρέμησε.

Και καμιά φορά.
Έβγαζε μια σταλιά το  κεφάλι του έξω από την πόρτα.
Να δει αν υπάρχει αέρας να αναπνεύσει.
Κι άλλοτε ξεμυτούσε λίγο παραπάνω.
Τις πιο πολλές φορές.
Το έπιανε δύσπνοια.
Έφραζαν τα όργανα και κοβόταν η ανάσα.

Ήταν που αρρώσταινε και γινότανε αγάπη, συμπάθεια.
Και κάπου στο τέλος μετάνοια.