Η μουριά [12/12/2015]

Από τη φυγή μέχρι τη φρίκη.

Ένα τσιγάρο δρόμος.

Από τη λατρεία μέχρι την αηδία.

Ένα τσιγάρο δρόμος.

Μια μουριά που ταξίδεψε τόσο όσο.

Μίλησε με τα σύννεφα και τα ποτάμια τόσο όσο.

Μίλησε για σένα και δεν ήμουν εγώ.

Μούδιασε ο κορμός της.

Σταμάτησε για λίγο η καρδιά και η ανάσα της.

Δεν ήμουν εγώ.

Ήταν ίσως εκείνα τα χέρια που κράτησαν το σώμα σου

γυρισμένο στο πλάι, σ' ένα κρεβάτι.

Ήταν τέλος εκείνα τα χείλη

που δε χόρτασαν ούτε ένα φιλί.

Ήταν ένα τέρμα που έβραζε.

Σαν καρδιές πριν αρχίσουν να τρέχουν σε μιαν αφετηρία.

Δεν ξέρω πόσα ήταν.

Αν ήταν κάμποσα.

Ήταν μια μουριά θλιμμένη, μέρα με τη μέρα.

Ένα σεντόνι ξεχασμένο,

που λίγο πριν έπνιξε μια κραυγή κι έσβησε μια φωτιά.