Αγγίγματα. [22/07/2013]

Αγγίγματα.
Για κάποιους, με αξία, σαν φέρουν απόχρωση ερωτική.
Για άλλους, σαν φέρουν συναίσθημα.
Άγγιξα σώματα που δεν ένιωσα ποτέ.
Άγγιξα κι άλλα που ένιωσα την ανημπόρια ή την ανάγκη τους.
Τους φόβους ή τις άμυνες τους.
Την τρυφεράδα ή την ενοχή τους.
Κι ένιωσαν κι εκείνα, από μένα, άλλα συναισθήματα.
Μπορεί και τα ίδια.
Κι έτσι από αγγίγματα πλάστηκε η αγάπη.
Όχι.
Όχι η αγάπη.
Η κόλαση και ο παράδεισος,
από αγγίγματα πλάσθηκαν ομορφιά μου.

Θυμήσου την αγκαλιά της μάνας.
Όχι τόσο το συναίσθημα.
Την υφή, τη σάρκα, τη θερμότητα, το άρωμα.
Θυμήσου τα μπράτσα που τυχαία ακούμπησες σε κείνη την πορεία.
Σου πρόσφεραν μικρά τινάγματα, με μπόλικο ηλεκτρισμό,
κι έσκαγαν εναπομείναντα στον κενό χώρο, σα βεγγαλικά.
Θυμήσου κείνη τη μέρα,
που άγγιξες ένα στήθος.
Τη σάρκα θυμήσου την παραδομένη,
που σου αντιστεκόταν.
Την αγκαλιά του φίλου,
που καλοκαίρι αγκαλιαστήκατε,
ύστερα από πιόμα
κι είπατε "Σ' αγαπάω ρε μαλάκα!".

Τέλος ομορφιά μου άσε με να θυμηθώ,
το χέρι που αμήχανα σου άπλωσα,
σα γνωριστήκαμε για πρώτη φορά
και πάνε θυμάσαι πολλά χαμένα χρόνια.

* για τις 16 τούτου του Μάη