Γράφω γιατί.. [24/07/2013]

Τις καλύτερες μου λέξεις.

Δεν ξέρω σε τι συνθήκες τις έγραψα.

Ούτε για ποιο σκοπό, τις ξεστόμισα.

Ξέρετε εκείνες οι στιγμές

είναι σαν πυρετός στο κρανίο μόνο.

Για λίγα λεπτά χάνεται

η αίσθηση

ο χώρος

και ο χρόνος.

Υπάρχει μόνο η αρρωστημένη ζαλάδα.

Αν έκανε το τσιγάρο τέτοια δουλειά,

δε μ' απασχόλησε ποτέ ιδιαίτερα.

Πιωμένη μόνη μου,

κείνες τις στιγμές λέω τ' ανείπωτα,

γράφω τ' άγραφα,

ξεκλειδώνω τα δικά μου κελιά.

Φορές-φορές,

θα 'θελα να το 'κανα και σε άλλους.

Όμως τούτες οι μικρές απελευθερώσεις..

επίπονες γεννήθηκαν, επίπονες θα 'ναι πάντα.

Γι' αυτό τελευταία μοιράζομαι τις λέξεις, τις σκέψεις, το παρόν.

Γιατί μέσα στον πόνο θα προετοιμάσουμε την επανάσταση.

Τα δάκρυα μας θα κάνουμε φωτιά.

Κι εκείνο το σφίξιμο στο στήθος,

θα το πάρεις με ένα φιλί.