Συνάντηση ανόητης με Αγαμέμνωνα [19/08/2013]

Τα αρχαία καλοκαιρινά θέατρα.

Σαν ακούγονται τα λόγια του φύλακα.

Στο παλάτι του Αγαμέμνονα.

Σε κάνουν να νιώθεις πόσο γέρασες.

Και την ίδια ώρα.

Η γνώση του κύκλου της εκδίκησης.

Σε κάνει να ξανανιώνεις.

Όχι γιατί προσωπικά,

έχεις κάποιο έργο να επιτελέσεις.

Αλλά ξέρεις, κοιτώντας την Κλυταιμνήστρα,

γυναίκα κι εσύ σαν εκείνη,

με αίμα δε φοβάσαι να βάψεις τα χέρια σου.

Κι είναι στη μέση και η κάθε

αδικοχαμένη Ιφιγένεια.

Για κείνη σκοτώνεις άντρα που ερωτεύτηκες

και πίσω σου γύρισε τον έρωτα

σαν αφαίρεσε το γόνο σας.

Κι είναι ιδιαίτερο πράγμα,

η αφαίρεση, η απώλεια.

Χάνεσαι για λίγα δευτερόλεπτα

κατά την περιγραφή του χαμού του στόλου

κι αφήνεις το βλέμμα σου να πλανηθεί.

Πρόσωπα μισοφωτισμένα κι αφοσιωμένα.

Και ξαφνικά αναφορά στους γιους του Ατρέα,

γίνεται το πρόσωπο σου

όμοιο με των γέρων του χορού

που συγκλονισμένοι ακούν.

Ακούς κι εσύ.

Ο μισός λογισμός σου στη νίκη του βασιλιά

κι ο άλλος μισός στο θάνατο

που απ' τη μια θα βρει τον Αγαμέμνονα

κι απ' την άλλη το έρημο σώμα σου κι απόψε.

Τουλάχιστον η κουβέντα σας πήγε καλά.