Τα κορίτσια του μελτεμιού [14/08/2013]

Δεκαπέντε αυγούστου.
Καφέ πλατείας.
Γεμάτο όσο χρειάζεται.
Πανέμορφες μικρές κυρίες.
Τρίτης ηλικίας.
Σαν πρώτης.
Πανέμορφα γεμάτα λουλούδια υφάσματα.
Ντύνουν τα σώματα τους.
Καφές ελληνικός ή δροσερή λεμονίτα.
Λίγο παραπέρα.
Μια γνωστή τους-μπορεί και πρώην φιλενάδα.
Ελενίτσα η μια.
Άκυρος ο ελληνικός.
Καπουτσίνο τελικά.
Πάνω στο τραπέζι ένα γλαστράκι βασιλικός.
Μοσχομύρισε ο τόπος.
Θα πουν τα νέα τους.
Θα μιλήσουν για τα παιδικά βασανιστήρια του ζαχάρου και της πίεσης.
Θα απολαύσουν το μελτέμι.
Όπως κι εγώ.
Κι ας είμαι μόνη στο τραπέζι.
Το μελτέμι θα μας κάνει μια συντροφιά.
Θα πούμε για τ' αγόρια, που μας τα πήραν όλα.
Κι ύστερα θα ονειρευτούμε φορέματα κι αρώματα.

Υ.Γ. Ωραίο θα ταν να χαμε και τη Βασούλα στην παρέα μας.