Σύμπτωμα 2 [10/07/2015]

Όταν κλαις να χαίρεσαι.
Όταν σφίγγεται το στομάχι και ο κόμπος στο λαιμό.
Να θλίβεσαι.
Να ξέρεις πως η κλωστή σου πάει για σπάσιμο.
Συνήθως από ξένα χέρια.
Και σίγουρα απ' τα δικά σου δάχτυλα.
Αυτοστραγγαλίζεσαι.
Πνίγεσαι από λόγια που δεν πρόλαβες να πεις.
Κι από λόγια που σου στέρησαν και δεν άκουσες.
Θα πνίγεσαι πάντα μέχρι να μάθεις είτε να διεκδικείς, είτε να κλέβεις.
Και οι φονιάδες σου μαζί και ο εαυτός σου.
Στο 'παν απ' την αρχή.
Μα ύστερα όλοι αυτοί σε συμβούλεψαν.
Ανεξαρτησία είπαν. Λες κ είσαι χώρα.
Και σημαίνει και μοναξιά.
Όταν ο κόμπος στο στομάχι σκληραίνει.
Δεν είναι η μοναξιά που προσφέρει τη σκληράδα.
Είναι η ανεξαρτησία και η αυτάρκεια σου.
Χώρα, κακομοίρα χώρα.
Μεγάλωσαν τόσο που δε μπορείς να τις χωρέσεις εντός σου.