Ήταν ξανθιά. [13/02/2017]

Edward Douglas Eade, Portrait of Blonde Young Woman

Ήταν ξανθιά. Τα βαμμένα μαλλιά της δεν πρόδιδαν σε καμία περίπτωση ότι κάποτε ήταν ένα μελαχρινό άχαρο κορίτσι. Ήταν ξανθιά. Για μένα και σε μεγάλο βαθμό και για εκείνη. Ήταν ντυμένη απλά όμως κάποιες λεπτομέρειες πρόδιδαν σε μεγάλο μια γυναίκα με απόκρυφες ομορφιές. Είχε βρεθεί στο μικρό καφέ για κάποια διάλεξη στο κοντινό πανεπιστήμιο. Το διχτυωτό της καλσόν που φαινόταν ελάχιστα μέσα από το στενό παντελόνι, υποδείκνυε τέλεια τους αστραγάλους της. Ο καταρραμένος χειμώνας δεν άφηνε χώρο να αποκαλυφθεί όλο αυτό το σώμα που είχε καιρό να πονέσει σε υγρό κρεβάτι. Δυο κόκκινα αστέρια στο πάνω μέρος του χεριού, ίσως μαρτυρούσαν δυο παιδιά. Κάπνιζε πούρο και αντί για μάλλινο κασκόλ είχε μια μαύρη γούνα που χάϊδευε τον λεπτό της λαιμό. Η φωνή της ήταν λεπτή και φοβισμένη. Δε νομίζω ότι ξεπέρασε ποτέ κάποια συγκεκριμένα ντεσιμπελ, δε νομίζω ότι ξεπέρασε ποτέ κάποια όρια. Όλα όσα είχε επιλέξει ήταν λεπτά, άκρως θυληκά και ξεπερασμένα. Ήθελα να μοιάζει μοντέρνα, μα τα λουλούδια και το δίχτυ που παγίδευαν εκείνα τα πόδια πρόδιδαν μια ομορφιά άλλης εποχή. Λίγη γούνα, λίγο δίχτυ, λίγα άνθη, κι ένα δειλό τρομαγμένο και διακριτικό βάδισμα. Ήταν ερωτεύσιμη μ' έναν τρόπο ηρωϊκό. Απροστάτευτη και έντονη. 

Απλά δομημένη μέσα σε χάντρες, γούνες και άρωμα πούρου. Ήταν ένα ερωτικό καφέ, όχι όμως τόσο ερωτικό όσο το μπουντουάρ της, ήταν εκεί με τα αρώματα που σε έπνιγαν και σε ζάλιζαν μα ήταν και για πάντα φυλακισμένη στο διαμαντένιο ή καλύτερα από πέρλες κελί της.