Τα σκουπίδια [20/02/2017]

Τα σκουπίδια στα Εξάρχεια και ίσως και αλλού, έχουν εποχές. Το φθινόπωρο συνήθως βλέπεις είδη υγιεινής. Νιπτήρες, βρύσες, τουαλέτες. Σα να ξερνάνε τη ζέστη του καλοκαιριού και να επιζητάνε ομορφιές βασικές και απόλυτες για το δύσκολο χειμώνα. Με τα πρώτα σημάδια της άνοιξης τα σκουπίδια μαλακώνουν. Στρώματα κυρίως από διπλά κρεβάτια, μεγάλοι καναπέδες εξαντλημένοι από το χειμώνα, αράζουν δίπλα στους κάδους. Μαρτυρούν χειμώνες που απέδειξαν την αξία τους. Ξεκούρασαν κορμιά, δέχτηκαν την ενέργεια και την εξάντληση τους. Είδαν αγκαλιές, ποτίστηκαν με τα υγρά του έρωτα και του ύπνου και βγήκαν να στεγνώσουν στον ανοιξιάτικο ήλιο. Αραιά και που τέτοια εποχή, μπορείς να δεις και παιδικά παιχνίδια στα σκουπίδια. Τα παιδιά, φαντάζεσαι, κλεισμένα στα κλουβιά-σπίτια μας, έπαιξαν όλο το χειμώνα ονειρευόμενα τον ατέλειωτο χώρο της άνοιξης. Τώρα δεν έχουν ανάγκη από πλαστικά, πιο σπάνια ξύλινα ή μεταλλικά υποκατάστατα. Τώρα είναι Άνοιξη. Τα παιδιά θα τρέξουν, θα φωτιστούν από τον ήλιο, θα πιάσουν το νωπό ακόμα χώμα και θα ανακαλύψουν, όπως κάθε άνοιξη, με το δικό τους αρχέγονο τρόπο τι είναι αυτός ο μυστηριώδης ακόμα οργασμός της φύσης. Θα εισπνεύσουν βαθιά τα νέα αρώματα, ίσως όχι τόσο ξεκάθαρα ακόμα που κάπου κάποιο τζάκι κρυφοκαίει. Το καλοκαίρι όλα μαραίνονται. Ξερά. Τα βιβλία πεθαίνουν συχνά στα σκουπίδια. Σημειώσεις βιολογίας, μια ανάλυση του Καβάφη κι ένα "πείτε μας τη γνώμη σας για την τεχνολογία". Το καλοκαίρι ήταν πάντα αφαιρετικό. Ρούχα που πέθαναν μέσα στο χειμώνα, βιβλία που κάποιοι θεώρησαν περιττά. Ενίοτε και κάτι ξεραμένες γλάστρες ή κάποια οικιακή συσκευή θέρμανσης. 

Τα σκουπίδια δεν είναι πάντα μελαγχολικά, όμως πάντα μαρτυρούν μιαν αλήθεια μας.