Το τίποτα μου για μια αγκαλιά [26/01/2014]

Πέρασαν τόσα πολλά χρόνια.

Τα βλέπω πάνω μου.

Στις ζάρες των χεριών μου.

Η μάνα γκρινιάζει και γερνάει.

Μαζί της κι εγώ.

Γκρινιάζω και γερνάω.

Είναι φορές που εύχομαι να φύγω.

Τόσα χρόνια χωρίς μιαν αγκαλιά.

Να μείνω εκεί και να κλαίω.

Είναι βαρύ το φορτίο.

Στο 'χω ξαναπεί.

Συ το ξέρεις.

Έκανα τόσο δρόμο.

Κι όμως γύρισα πίσω.

Στο αλκοόλ που δε με πιάνει,

στα στριφτά μου που πέφτουν το ένα μετά το άλλο

και τα καταπίνω πριν καν βγουν,

κι είμαι από κείνους που δε χάνουν,

αλλά διώχνουν.

Διώχνουν όσους αγαπούν

σαν μια προσωπική τιμωρία.

Κι ύστερα εκείνοι παύουν να αγαπούν

και το παιδί μαθαίνει από τα λάθη του.