ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ [31/12/2013]

Γράφεις κάθε χρόνο, βρε πατέρα.

"όλα θα πάνε καλά"

Επιμένεις να 'σαι αισιόδοξος.

Κι ας πνίγεσαι στο άγχος κάθε μέρα.

Από παιδί μαϊμούδιζα την αισιοδοξία σου.

Έλεγα για να το λέει ο πατέρας μου...

Είμαι και κοριτσάκι.

Ακούμπησα από τη μέρα που είδα φως.

Στα αισιόδοξα χέρια σου.

Κι έψαξα την ελπίδα στους ανθρώπους.

Ήταν θλιμμένοι κι ήθελα να γελάν.

Αργότερα την έψαξα στον έρωτα.

Ήταν δειλός και τον ονειρευόμουν ήρωα.

Με τα χρόνια τα μόνα που δε με πρόδωσαν.

Ήταν τα χέρια σου.

Κατάλαβα ότι η ζωή μόνο ευχάριστη δεν είναι.

Είναι όμορφη μα σκληρή.

Ένα γοτθικός ρομαντισμός.

Μαύρα τριαντάφυλλα και τα συναφή.

Κι έπειτα έλεγα "μα δε μπορεί".

Όλοι με τις ίδιες ταινίες μεγαλώσαμε.

Κι εγώ, κι εσύ, κι εκείνοι.

Όπως και να 'χει κάτι τέτοιες νύχτες,

σε ευχαριστώ κι ας μην ήταν όλα ροζ,

όπως μου υποσχέθηκες,

ήσουν εκεί κι αυτό τα έκανε

να ροζίζουν.