ΧΡΟΝΕ ΜΠΑΓΑΣΑ [31/12/2013]

Άκου να σου πω καλέ μου χρόνε.

Το είπε και το αδέρφι μου.

Χωρίς να ξέρει πόση εμπειρία έχω.

Να οραματιστούμε εμείς για να μαλακιστείς εσύ.

Τρεις ώρες σου 'μειναν.

Ακόμα ξεροκέφαλος.

Και θυμάμαι και πέρυσι τι έγινε.

Μη σου πω και πρόπερσι.

Μπουλσιτ! Που λένε και οι αμερικάνοι.

Πας, έρχεσαι, περνάς, αλλάζεις αριθμό.

Κι εμείς σαν καλά ζώα-οραματιζόμαστε.

Όχι λάθος. Ονειρευόμαστε.

Αν ζούσε ο άνθρωπος μόνο με το νου

θε να 'μαστε αέρας.

Μα είμαστε χώμα και φωτιά.

Καίνε οι σάρκες και τα λαρύγγια μας.

Από πληγές με αίματα,

από φωνές και πόθους.

Τέρμα οι σιωπές του οραματισμού,

του διαλογισμού, του ό,τι να 'ναι.

Φωνές πια!

Μόνο φωνές!

Δυνατές, βραχνές, ντόμπρες και θυμωμένες.

Γεμάτες πάθος και λάβα.

Από εμάς, που καιρός είναι

να γίνουμε θεριά ανήμερα.

Να ματώσουν τα χέρια μας,

από τις αγκαλιές.

Να βγουν τα μάτια μας,

από τα δάκρυα. Κείνα της χαράς.

Να γδάρουμε τα πόδια μας,

πηγαίνοντας σε κείνους που αγαπάμε.

Κι ύστερα ποιός νοιάζεται

αν έρχεσαι ή αν φεύγεις βρε μπαγάσα.

Εμείς υπήρξαμε ζωντανοί.

Κι όλα τα άλλα κράτα τα να μας θυμάσαι.

Κι αν δεν υπήρξαμε.

Γυρεύουμε ήδη την εκδίκηση μας.