ΜΗΝΥΜΑ ΑΧΡΩΜΟΥ ΘΥΜΟΥ [05/03/2014]

Χθες το βράδυ, αργά.
Αναρωτιόμουν.
Ξεβάφουν άραγε τα συναισθήματα;
Γίνονται άχρωμα και βαρετά;
Περνούν πίσω μας, τα βλέπουμε
και γκαζώνουμε για αλλού;
Γιατί περνάς συχνά κι αντί να χάνεσαι εσύ,
χάνομαι εγώ.
Μαθημένη απ' τα χρόνια.
Από την αρρωστημένη ουδετερότητα κι ακινησία τους.
Χωρίς καμία στιγμή δυνατή μα μήτε κι αδύναμη.
Ξοφλημένη από φίλους που με νοιάζονται.
Γελασμένη από όλους κι απ' όλα.
Φεύγω γρήγορα.
Τώρα πια όχι από άγχος κι αμηχανία.
Μα από πλήξη που σάπιος υπήρξες κι εσύ.
Όπως όλοι.
Εξυπηρέτησες τη χάρη των στιγμών σου.
Έτσι τώρα σε αποβάλλω εγώ.
Και δόση για να φτιάχνεσαι δε θα βρεις πουθενά.