Ξυπνούσα τα πρωϊνά. Έφτιαχνα τον καφέ με την νεκρική γεύση. Χαμογελούσα σ' ότι δεν κουβαλούσε λογική και κρίση. Κλεινόμουν στο κλουβί μου. Ίσα με την ώρα της λίγης λευτεριάς μου. Πατούσα κουμπάκια. Ήταν καλά. Καμιά φορά ξεκλείδωνα το κλουβί νωρίτερα. Προλάβαινα το φούρνο. Αγόραζα ψωμί. Περπατούσα αργά μέχρι το σπίτι. Ήταν σκοτεινό. Άναβα φως. Ζέσταινα λίγο το φαγητό, έκοβα λίγο ψωμί. Έτρωγα γρήγορα. Κάπνιζα ένα τσιγάρο. Ξάπλωνα μια ώρα. Το απόγευμα ξανά τα ίδια. Κλουβί-φαί-ύπνος. Έτσι μπήκα στην εφηβεία. Έγινα ενήλικη. Μα έζησα πλούσια και ευτυχισμένα. Στο μυαλό μου όλα αυτά συνέβαιναν όμορφα. Έτρεχα, ταξίδευα, μάζευα στιγμές. Και έμοιαζε πιο σπάνια με παράδεισο.
Σαν σε συναντούσα....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου