Σταθερά [06/03/2014]

Οι στιγμές μου.
Είναι μετρημένες.
Με γκρίνιες, σκοτούρες, ανέραστους αστούς
και τσιγάρα.
Ήπιαμε πολύ.
Σκέφτηκαν λίγο.
Κι απέμεινα μόνη σε μια συνολική έλξη.
Μεταξύ ανθρώπων κι αντικειμένων.
Υλικών και θηλυκών.
Λίγων η φύση πόθησε τ' άυλα.
Κατηγόριες μόνο ήξεραν να ομολογούν.
Κι εγώ που στάθηκα σε μιαν άκρη.
Να μετριάσω την απόσταση και το χάσμα.
Εμένα με είπαν βράχο.
Πέτρα ξεροκέφαλη.
Μα ήμουν φάρος.
Που δίχως εμέ.
Θα γκρεμοτσακιζόσασταν.