το κάθε μου ξενύχτι [02/10/2013]

οι άλλοι και οι άλλες.
οι μικρές αμαρτίες μιας ζωής που ακόμα χρωστάμε.
ανόητες αλήθειες που αφήνουμε πίσω μας.
δε μπορούμε να τις ξεχάσουμε κι έτσι τις θάβουμε.
πιστεύοντας -οι ανοήτοι- ότι μόνες θα φύγουν.
τρέχουμε από κρεβάτι σε κρεβάτι.
ξεχνώντας τ' όνομα του και τη μυρωδιά της.
χανόμαστε σε εμπειρίες άχρηστες.
τα πρώτα χρόνια κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.
χρόνια προετοιμασίας λέμε.
ένα πράγμα θέλουμε.
απ' όταν γεννηθούμε.
κι όμως περνάνε οι ζωές, κι εμείς συνεχίζουμε την κοροϊδία.
το πιο όμορφο ισούται με ένα βλέμμα.
όσες στιγμές των άλλων κι αν ακολουθούν.
πέφτουν στη θάλασσα.
πνίγονται και δεν αφήνουν καν σχήμα.
τις ανασύρουμε από τον πάτο.
στο πρώτο-δεύτερο ποτήρι...
παραμυθιαζόμαστε λίγο..
για κείνα που ζήσαμε..

κι όλη την υπόλοιπη νύχτα
θρηνούμε βουβά για κείνα που δεν ανταμώσαμε ποτέ.