Καθημερινό μεθύσι [29/10/2013]

Τρίτη.
Μπορεί τετάρτη.
Μπορεί πέμπτη.
Πάντως καθημερινή.
Δεν ήταν σαββατιάτικο μεθύσι μου.
Σπάνια μεθάω τα σάββατα.
Γυρνούσα σπίτι.
Με την ελπίδα της συνάντησης.
Όπως πάντα.
Ξεθεωμένη απ' τ' άσχημα.
Μια ωραία στιγμή πριν τον ύπνο.
Κανένα σημάδι σου ποτέ δε θα είναι αρκετό.
Σιγά μη νικούσαν τα όμορφα.
Κανένα σημάδι.
Κι ας ήταν βράδυ καθημερινής.
Πάει κοντά ένας μήνας.
Κι ακόμα θυμάμαι την ανυπαρξία σου.
Την απουσία σου στην τελευταία μας στιγμή.
Δε χανόμαστε.
Απλά δε βρεθήκαμε ποτέ.