Ζωή μου κόντρα [26/10/2013]

Είναι τα βράδια.

Κυρίως τα βράδια.

Ανασαίνω βαριά.

Αναστενάζω κιόλας.

Ούτε και ξέρω πως να το μιμηθώ.

Την άλλη μέρα το πρωί.

Δε θα με παραμυθιάσω.

Η ζωή μου, ξέρει να φεύγει.

Είναι Κυρία με αξιοπρέπεια.

Ξυπνάει πρωί.

Πιο πρωί από μένα.

Δίχως καφέ και τσιγάρο.

Με μουτζουρωμένα μάτια.

Κοιτάζει στο κρεβάτι.

Θυμάται το όνομα του χθεσινού εραστή της.

Κι ύστερα φεύγει.

Αν δε το θυμηθεί.

Κολλάει εκεί για κανά δυο ζωές.

Με τη ζωή μου πάμε πάντα αντίθετα.

Κι ύστερα λένε ότι αν μένεις με κάποιον επηρεάζεσαι.

Μαλακίες λένε.

Είκοσι έξι χρόνια περπατάμε αντίθετα.