Α2. [29/12/2012]

Υπήρξε μέσα του.

Ένα αντρίκιο στέρνο.

Μια αίσθηση παληκαριάς και θάρρους.

Μια ιδέα ανδρείας και δύναμης.

Όσο ήμουν πιτσιρίκα ήταν πατέρας μου.

Όταν έψαχνα είδωλα έγινε δάσκαλος μου.

Στην εφηβεία τον ερωτεύτηκα παράφορα.

Με τα χρόνια ή τον δένω ή τον χάνω.

Δεν υπάρχει δεδομένη κατάσταση.

Είναι ο ιδανικός εραστής.

Ο καλύτερος αδερφός και φίλος.

Ο μοναδικός σύντροφος.

Ο φανταστικός γνωστός-άγνωστος.

Τα χριστούγεννα τον περίμενα ως Αϊ-Βασίλη.

Την άνοιξη σαν πρωτομαγιάτικο δώρο, ή γενέθλιο.

Το καλοκαίρι ήταν μια λυτρωτική σταγόνα δροσιάς.

Και το χειμώνα.

Το χειμώνα ήταν μια μαγευτική θέρμη στο σώμα.

Υπήρξαμε μαζί και χώρια.

Αιώνια δεμένοι και άγνωστοι.

Δε θα του μαρτυρήσω ποτέ και τίποτα.

Μα πάντα ξέρω.

Θα είμαι ένα ερωτηματικό.

Κι έχω καλέ μου, τόσες απαντήσεις για σένα.