ΣΤΙΓΜΗ. [10/03/2013]

Θα είμαι ειλικρινής.

Με αγάπησες απ’ την πρώτη στιγμή.

Πρώτος εσύ.

Όχι εγώ.

Με αγάπησες με χέρια ανοιχτά.

Μου έδωσες δυο ωραία φουντωτά μαξιλάρια.

Ένα για κάθε μέλος.

Πήγα.

Κάθισα.

Και τώρα πως σηκώνονται.

Κι ύστερα.

Έχει περάσει τόσος καιρός.

Συνήθισα.

Ξεκουράστηκα.

Όταν σηκωθώ.

Μπορείς αν θες να τα πάρεις.

Μόνο να ξέρεις.

Θα κρατάς πάντα τα λόγια.

Τα δικά μου.

Κι ας έμοιαζαν ξεκούραστα.

Σηκώνομαι.

Το νου σου τα λόγια.