Ο κυρίαρχος. [16/01/2013]

Θυμωμένος ουρανός απόψε.

Ξύπνησα μέσα σε μπουμπουνητά κι αστραπές.

Προ στιγμήν.

Νόμισα.

Ένιωσα τα χέρια σου.

Με καθησύχασαν.

Αφέθηκα πάλι σε βαθύ ύπνο.

Όχι πολύ μετά.

Μια αστραπή.

Έκοψε στα δύο το μακάριο εφιάλτη μου.

Τσίμπησα το πόδι μου.

Ξύπνησα για τα καλά.

Σηκώθηκα.

Άνοιξα το ραδιόφωνο.

Ήπια μια γουλιά δηλητηριασμένου περσινού καφέ.

Άναψα ένα τρεμάμενο φως.

Θυμήθηκα το Ρεμπώ.

Τον ξεφύλλισα.

Υπέθεσα ότι θα με αποσπούσα.

Μαλακίες.

Το έχω διαβάσει. Τι άλλο να πιάσω;

Κάφκα ή Κροπότκιν.

Αποφάσισα να ενδώσω στην κούραση.

Έσβησα το φως.

Ξάπλωσα.

Ξύπνια πάλευα να βρω το Μορφέα.

Κι αν’ αυτού.

Να ‘σαι πάλι.

Χαμογελάς απ’ τον τοίχο.

Βγαίνεις και μ’ αγγίζεις.

Με ύπνο ή χωρίς.

Γίνομαι η γη της κυριαρχίας σου.