Παράλυση. [23/11/2012]

Παράλυση.

Σκέψεις.

Άκου. Άκου. Η αναπνοή μου τελειώνει.

Άκου. Τώρα δυναμώνει.

Η καρδιά φωτιά.

Σαν σε ύψιστο οργασμό.

Σταμάτησε με.

Φτάσε με συ.

Όσο προσπαθώ εγώ, σε χάνω.

Η καρδιά συνεχίζει.

Τα τύμπανα της μου τρυπάνε τα τύμπανα μου.

Δε θέλω να στη δώσω τη στιγμή.

Την αίσθηση θες.

Κανείς δε θέλει ξένες στιγμές.

Δεν είναι όλα δανεικά.

Το άγγιγμα ηλεκτρικό.

Αν μ' άγγιζες στην παράλυση.

Θα άκουγες τους μύες να συστέλλονται. 

Τα κόκκαλά μου να τρίζουν.

Την καρδιά μου να παραφρονεί.

Και τα ρίγη θα έφευγαν από μένα.

Σα δίχτυ θα σε κάλυπταν.

Μετά.

Θα ξεσκίζαμε ό,τι μας είπε η φύση ότι απολαμβάνει την ηδονή.

Θα ήθελες να ηρεμήσεις.

Εσύ εσένα κι εγώ εμένα.

Κείνες τις ώρες. 

Η σάρκα εκδικείται.

Σχίζεται. 

Διαλύεται.

Αναγεννάται.

Το ομολογώ.