Έστω κι έτσι. [08/04/2013]

Κι έφτασαν οι αλήθειες.

Να μας μεγαλώσουν.

Μοιάζουμε έφηβοι.

Κι υπολογιζόμαστε για ενήλικες.

Εμείς που άλλο από τα νιάτα μας.

Δε γνωρίσαμε.

Και πέρασαν καλοκαίρια και χειμώνες.

Πίναμε καφέ.

Καπνίζαμε τσιγάρα.

Μακριά ο ένας από τον άλλον.

Κι ήταν πικροί οι καφέδες.

Και βαριά τα τσιγάρα.

Και χίλια δυο τα πρόσωπα.

Γυρεύαμε την ενηλικίωση.

Σε καλοβαμμένα χείλη.

Καλοστρωμένα πουκάμισα.

Τις νύχτες κλείναμε τα μάτια.

Αναπολούσαμε τις μέρες.

Αντικαθιστούσαμε τα πρόσωπα.

Αλλά όχι τον καφέ και τα τσιγάρα.

Σε έβλεπα με τα τριμμένα σου ρούχα.

Με έβλεπες με τα ξεθωριασμένα μου ρούχα.

Μοιραζόμασταν πάντα.

Έστω κι έτσι.

Την τελευταία γουλιά και την τελευταία τζούρα.