Σκέψη. [03/12/2012]

Στους σταθμούς των λεωφορείων, των τρένων, στα λιμάνια, στα πάρκινγκ πλανάται πάντα μια έντονη θλίψη. Φήμες λένε ότι αυτό δεν το παρατηρούν πολλοί. Μύθοι λένε ότι είναι οι ταξιδιώτες που το κάνουν τούτο το φαινόμενο υπαρκτό. 

Εγώ λέω ν’ αφήσω το νησί, να περιπλανηθώ στις ξέρες σου και να αποθεωθώ στο πιο βρώμικο και σκοτεινό σοκάκι μιας πόλης που δεν ξέρω. Κι αν αφεθώ γρήγορα πρέπει να ξέρω το πόσο γρήγορα θα χαθώ, αλλά αν άλλα είναι εκείνα που θέλω τότε όλη η διαδρομή αλλάζει.

Στο μεταξύ ο σταθμός άδειασε. Και πηγαίνοντας σε πόλη ψάχνω να ονειρευτώ το σοκάκι που θα με σκοτώσουν τα δάχτυλά σου.