Να γίνουμε αυτοί [26/12/2012]

Θελήσαμε όλοι στο παρελθόν να γίνουμε αυτοί.

Τραγουδιστές, ηθοποιοί, χούλιγκανς, δικηγόροι.

Ακούσαμε νέγρικα τιμώντας τον όποιο πολιτισμό.

Ταξιδέψαμε ίσα με τη Ρωσία και κλέψαμε μπάμπουσκες.

Πίναμε μπύρες πράσινες, κόκκινες.

Μετά μας είπαν για τη Bud. Νεράκι του θεού.

Στην εφηβεία κατεβάσαμε μπόλικο ούζο.

Μετά τσίπουρο και τώρα ό,τι βρούμε.

Σ' έναν συνεχή αγώνα να γίνουμε αυτοί.

Θα πάμε στο Παρίσι και θα σου ζητήσω σαμπάνια.

Μια φορά σε γάμο μέθυσα με δαύτη.

Θα περπατήσουμε στα Ιλίσια.

Θα καταλήξουμε να τρώμε μπαγκέτα με βούτυρο και μέλι.

Θα μας θυμίσει μόνο ένα πράμα.

Πρωινό μαμάς. Και θα ξενερώσουμε που χάνουμε το στόχο.

Το να γίνουμε αυτοί.

Θα πεταχτούμε μέχρι τη Μαδρίτη.

Είναι πιο βρώμικη από τη Βαρκελώνη, και μας πάει.

Θα σου πω να πιούμε κάνια.

Θα πιούμε. Θα πίνουμε για ώρες.

Θα περιπλανηθούμε στα στενά.

Στη Δελ Σολ θα φάμε τάπας.

Μοιάζουν με τα σαντουϊτσάκια που φτιάχνω.

Εκεί θα μας κολλήσουν άλλα.

Αλλά θα ερωτευτούμε την πόλη.

Τελικά γιατί έτσι είμαστε εμείς.

Θα γυρίσουμε πίσω.

Θα είμαστε άφραγκοι.

Θα πίνουμε μια μπύρα στα δυο και θα τη λένε κάνια.

Θα τρώμε λειτουργιά με βούτυρο και μέλι.

Και θα τη λένε παριζιάνικη μπαγκέτα.

Θα ανοίξουμε την αποθήκη.

Θα βρούμε την κούκλα από το πανηγύρι που μας είχε κάνει δώρο ο παππούς.

Θα τη λένε μπάμπουσκα.

Θα ακούσουμε νέγρικα σε γαμάτο στέκι της πόλης μας.

Και θα πούμε πως κάποτε στα όνειρα μας, περπατήσαμε τη μάνα ήπειρο.

Θα είμαστε σε ένα δωμάτιο όσο θα γίνονται αυτά.

Θα σ' αγαπώ που ερωτευόμαστε τα όνειρα.

Θα πιούμε καφέ σε χριστουγεννιάτικες κούπες.

Και θα ευχηθούμε με ψυχή "του χρόνου σπίτια μας".

Κι ας δακρύσει η μάνα την άλλη μέρα.

Επειδή τρώμε μονάχες.