ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ. [11/03/2013]

Το παραμύθι.

Έχει άρωμα από παλιό βιβλίο.

Καθαρό χαρτί.

Οι ζωγραφιές του.

Έχουν χρώματα.

Φυσικά. Αληθινά.

Όχι σαν αυτά τα νέα.

Στα ιλλουστρασιόν χαρτιά.

Έχει γεύση κρασιού.

Μαρμελάδας σπιτικής.

Και οινοπνεύματος.

Οι ήχοι του.

Δεν είναι πουλάκια.

Ούτε πεταλούδες.

Είναι ξίφη.

Είναι δέρμα.

Την ώρα που χαράζεται.

Οι πρωταγωνιστές.

Δεν είναι ήρωες.

Είναι φτωχοί κ αδύναμοι.

Όχι μωρό μου.

Δε θα γίνουν ήρωες στο τέλος.

Θνητοί θα παραμείνουν.

Και μάλιστα για πάντα.

Θα φοβούνται.

Την αγάπη τους.