ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ. [10/06/2013]

Και ξαφνικά.
Και φανταστικά.
Δεν ερωτεύονται άλλο.
Παρά μονότερμα ενθουσιάζονται.
Με την πάρτη τους.
Δεν έχουν πια μεγάλα συναισθήματα.
Μηδέ για τους εαυτούς τους τους ίδιους.
Δε διεκδικούν, σεβόμενοι τη φυσιολογικότητα.
Δε ζηλεύουν, σεβόμενοι την ελευθερία.
Δε ματώνουν, σεβόμενοι την ανεξαρτησία.
Δε σκούζουνε και δεν οδύρονται, σεβόμενοι και υπερασπιζόμενοι την αυτάρκεια τους.
Και περνάνε τα χρόνια.
Και ξαφνικά.
Και φανταστικά.
Είναι μόνοι σε ένα άδειο δωμάτιο.
Με πολλούς καθρέφτες.
Δε θα κρυφτούν ποτέ.
Από τον "ελάχιστο εαυτό" τους.
Που λέει και ο ποιητής.
Κι ίσως κάποια μέρα μέσα στους αιώνες.
Να ξεχάσουν τον έρωτα.
Να λυπηθούν το εγώ τους.
Και να νομίσουν ότι το "ερωτεύτηκαν".
Αντικαθιστώντας τον έρωτα με λύπη.