Δεύτερος στίχος: Μωρό μου. [08/01/2013]

Τούτες τις μέρες.

Μωρό μου.

Αστέρια αναπάντεχα.

Χτυπούν το χώμα μου.

Ανοίγουν μεγάλες τρύπες.

Σχήμα κύκλου.

Πλανήτη.

Αγκαλιάς.

Κόκκινο.

Γεμάτο αίμα και βρώμα πόνου.

Και σε σκέφτομαι.

Να υπόσχεσαι.

Κι ύστερα.

Κοιτώντας πάλι.

Όχι μ' απελπισία.

Με κατανόηση.

Έρχονται άλλοι.

Νησιά. Λιμάνια. Θάλασσες.

Έμαθα όλα εκείνα,

που υποσχέθηκες.

Από αυτούς.

Δε σου χρωστάω.

Τους χρωστάμε.

Πιές!