ΠΑΡΑ-ΜΥΘΟΣ. [03/04/2013]

Νόμισα κάποτε εγώ.

Πως ξεγελιέται το παραμύθι.

Μου χάρισε ο πατέρας μου.

Ένα ξύλινο κουτί.

Χωρίς κλειδαριά.

Ένας μεταλλικός ελέφαντας.

Στο καπάκι, φύλακας.

Θα κρατούσε το παραμύθι εκεί.

Δε θα σκοτιζόμουν άλλο.

Τέρμα οι ουτοπικές αηδίες.

Συχνά πυκνά.

Για να εντυπωσιάσω.

Ξέθαβα καμιά μικρή ιστορία.

Απόσπασμα του παραμυθιού.

Ένιωθα πως όλοι την απολάμβαναν.

Αλλά κανείς δεν ένιωθε.

Χρήσιμο. Διαπίστωσα.

Λειτουργεί, χωρίς να δημιουργεί προβλήματα.

Τις τελευταίες μέρες.

Πάσχω από μια παράξενη διαίσθηση.

Περπατώ και σέρνεται πίσω μου.

Τρώω και στέκει απέναντι μου.

Κοιμάμαι και κουρνιάζει δίπλα μου.

Ήρθε η ώρα να σε ειδοποιήσω.

Το παραμύθι μας ξυπνά.